08 augustus 2012

Weer thuis...

Ons vakantieadres, het huis in de zon met dreigende onweerswolken op de achtergrond...

Jammerdebammer het zit er weer op, onze 2 weekjes logeren bij vriendje Cock in Frankrijk zijn weer voorbij. Gelukkig schijnt ook hier weer het zonnetje dus dat is niet zo'n overgang, maar waar ik wel weer enorm aan moet wennen is de herrie in de buurt. Gillende kinderen en een buur die een paar huizen verderop aan het klussen is.... wat een genot is dat toch om op het terras te kunnen zitten met vaag wat geluiden van een klein villawijkje dat ergens achter de heg verderop begint. Ook daar hoor je kinderen, blaffende honden en klussende buren, maar dat wordt door de afstanden die daar tussen de huizen zitten toch flink gedempt.

Picknick onderweg toen alles nog voorspoedig ging...


Helaas, ondanks dat ik van te voren de auto altijd laat controleren, hebben we dit jaar veel last gehad van autopech en op de heenweg daardoor 2 nachten in een hotel moeten verblijven aan de rand van het stadje Vierzon.
Ons hotelletje... prima bedden, maar het avondeten was niet echt super.

 Het feit dat we van te voren niet wisten dat het 2 dagen ging duren en we dus tussentijds van de kamer af moesten, maakte het wachten niet echt heel fijn. Daarbij is 1x per dag 5 km lopen om het centrum van Vierzon te bezoeken voor mij met mijn voet al een lastige opgave, dus om dat 's avonds nogmaals te herhalen was geen optie. Daarbij zat een groot gedeelte van onze spullen nog in de auto waar ze een aantal kilometers verder mee aan de gang waren en dus hebben we de rest van de tijd zo'n beetje doorgebracht met hangen op het terras, internettend en kaartend en hebben zelfs een in het frans nagesynchroniseerde CSI bekeken.


Maar goed auto is halvewege de 2e dag dan eindelijk gerepareerd en dus konden we doorrijden naar ons vakantieadres. Overigens wel met problemen want na het verlaten van de autoroute begon de auto toch weer allerlei herrie te maken. Auto dus een dag later maar weer naar de plaatselijke ford-garage gebracht. Maar dan heb je toch last van de taalbarriƫre want ondanks dat die vriend een aardig woordje Frans sprak, konden wij het geluid en en oorsprong niet echt goed duidelijk maken (dag later was het namelijk niet te meer te horen en de hele vakantie daar verder ook niet) en tijdens deze controle was er dus niets te vinden.

Gisteren tijdens de reis naar huis ging hij toch weer herrie maken en dan is zo'n kleine 1200km gevoelsmatig nog langer dan het al is. In de hogere versnellingen leek er geen probleem te zijn dus maar besloten om gewoon door te rijden en te zien wanneer het schip of in dit geval de auto strand... met zweet in mijn handen op de perifirique in Parijs want oh oh oh laten we hopen dat we maar gewoon door kunnen blijven rijden... maar het is gelukt, zonder file en eerlijk is eerlijk het verkeer zat mee en we hebben die kilometers het nog nooit in zo'n korte tijd gereden.

En de vakantie... wat rest zijn nu de herinneringen en ondanks dat ik me iedere jaar weer voorneem om ze op foto's vast te leggen,  zitten die voornamelijk in ons hoofd...

Dit uitzicht zou ik toch zo graag mee naar huis nemen ;)

Perfecte vakantiedag...regelmatig een duik in het zwembad en een beetje zonnen en de rest van de tijd met een boek in mijn hangmat of kletsend op het terras.

En de dag dan besluiten aan tafel (buiten of in dit geval binnen) met een simpele maar heerlijke maaltijd.


Pin It

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...